യുദ്ധം

 

മുഴക്കങ്ങൾ ഇളകിയുണ്ടു വരുന്നുണ്ട്.

അവ എല്ലാ ചരാചരങ്ങളിലും കയറിയങ്ങി പോകും.

ഹൃദയമിടിപ്പിൻ ചെറുരണിതങ്ങളെ

നിസ്സാരമാക്കി, തപസ്സിരിക്കും കല്ലുകളുടെ കൂപ്പുകൈകളുടെ തുമ്പ് പൊടിച്ച്, പേടിച്ചരണ്ട കണ്ണുകൾക്ക് കൂരിരുട്ടിൻ ഭീകരത കൂട്ടാൻ കണ്ണഞ്ചിക്കും പ്രകാശം ഇടയ്ക്ക് മിന്നിച്ച് സമത്വഭീതിദമായ ശ്മശാനസൗന്ദര്യം പരത്തി കടന്നുപോകും.

കാഴ്ചകൾ കാണാൻവിടർത്തിപ്പിടിച്ച അദ്ഭുതക്കണ്ണുകളുടെ ഇതളുകൾ കൊഴിയും വിധം മുഴക്കങ്ങൾ കടന്നു പോയിട്ട് പിന്നെ എപ്പോഴെങ്കിലും സമാധാനം പെയ്യുമായിരിക്കും.

മുളച്ചു വരുന്ന പുതുനാമ്പുകളോട് ശാന്തിമന്ത്രം ഉപദേശിക്കുമായിരിക്കും.

ഈ മുഴക്കമേഘങ്ങൾക്ക് ഒരു തണുത്ത മഴ ചുരത്താനാകും എന്ന് സങ്കൽപ്പിക്കാൻ പോലും വിഷമം.

പിന്നെ എങ്ങിനെ?