ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക് നോക്കരുത്

 പൂമുഖത്തുനിന്നെത്തുന്ന അരണ്ട വെളിച്ചത്തിൽ

മകൾ പൂമ്പാറ്റപോലെ തത്തിക്കളിച്ചു.

അമ്മ ചോദിച്ചു.

“അവളുടെ ഓരോ ചലനത്തിലും സ്വതന്ത്ര്യം തുടിക്കുന്നണ്ടല്ലേ?”

അച്ഛൻ പറഞ്ഞു. “അതിലൂടെ വേണം ഭാവി പടരാൻ”

ചന്ദ്രനെ നോക്കി മകൾ കുഞ്ഞിക്കൈ കൊട്ടി ചിരിച്ചു.

“എന്നെങ്കിലും മകളും ചന്ദ്രനിൽ പോകുമായിരിക്കും അല്ലേ?”

“അന്ന് നക്ഷത്രങ്ങളായി ഇതുപോലെ നമ്മൾ ചന്ദ്രനെ നോക്കിയിരിക്കും”

കാറ്റത്ത് വീണ പൂവ്വെടുത്ത് മകൾ വാസനിച്ച് തലയിൽ വെച്ചു.

“അവൾക്കെല്ലാം അറിയാം അല്ലേ?”

“അറിവിലൂടെ ഈ പ്രപഞ്ചം മുഴുവനും കാണണം.”

മകൾ ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക് ചൂണ്ടി എന്തോ ശബ്ദം പുറപ്പെടീച്ചു.

അമ്മ ഓടിച്ചെന്ന് മകളെ വാരിയെടുത്ത് ഇറയത്തുകയറി

“എന്താണ് എന്നൊന്നു നോക്കൂ!”.

“നമുക്ക് ഇരുട്ടിലേയ്ക്ക് നോക്കേണ്ട. വതിലടച്ചു കിടക്കാം”